Διαβάζω άρα Υπάρχω

Claire Keegan, Small Things Like These

Ο Μπιλ Φέρλονγκ ζει στην επαρχία της Ιρλανδίας με τη γυναίκα του Αϊλίν και τις πέντε κόρες τους. Διαχειρίζεται μία αποθήκη με καυσόξυλα και κάρβουνα και προμηθεύει αρκετούς συμπολίτες του. Μέσα στους πελάτες του βρίσκεται και το κοντινό μοναστήρι. Μία παράδοση τον έφερε στην πόρτα του μοναστηριού νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα κι εκεί ο Μπιλ είδε, άκουσε, σκέφτηκε πως κάτι δεν λειτουργούσε σε αυτό το μέρος.

Η συγγραφέας Claire Keegan γράφει μία νουβέλα για να αναδείξει, σε «ενοχλητικά» σύντομο διάστημα, τα όσα υπέφεραν μικρά κορίτσια της Ιρλανδίας στα πλυσταριά της Μαγδαληνής και στα οικοτροφεία της Καθολικής εκκλησίας. Ίσως, θα μπορούσε να έχει γράψει ένα πιο εκτενές κείμενο. Αλλά μου έδωσε την εντύπωση πως πέρα από την ανάδειξη αυτού του γεγονότος θέλησε με σύντομο τρόπο να δείξει πως απλοί, οικογενειάρχες άνθρωποι μπορούν να φέρουν την αλλαγή στον κόσμο, απλά και μόνο με το να βοηθήσουν κάποιον που βρίσκεται σε ανάγκη. Εντύπωση μου έκανε πως αφηγείται την ιστορία και αναφέρεται τις περισσότερες φορές στον κεντρικό ήρωά της χρησιμοποιώντας το επώνυμό του. Μου έδωσε την αίσθηση πως το κάνει για να υπενθυμίζει στον αναγνώστη πως το «Φέρλονγκ» το πήρε ο πρωταγωνιστής από τη μητέρα του, καθώς ήταν παιδί αγνώστου πατρός και θα μπορούσε να είναι και ο ίδιος ένα βρέφος γεννημένο σε «πλυσταριό της Μαγδαληνής» και δοσμένο με παράνομη υιοθεσία κάπου στην Αμερική. Αυτό θα συνέβαινε αν η κυρία Γουίλσον δεν επέτρεπε στην έγκυο μητέρα του να συνεχίζει να εργάζεται στο σπίτι της. Πρέπει, λοιπόν, κάποιος να ταυτίζεται με το θύμα για να το βοηθήσει; Δεν ξέρω… Νομίζω πως για να κάνεις αυτό που κάνει ο πρωταγωνιστής πρέπει απλά να είσαι άνθρωπος.

Είναι δυνατόν να πορευόμαστε για χρόνια, δεκαετίες, μια ολόκληρη ζωή, χωρίς να είμαστε έστω για μια φορά λίγο γενναίοι, αρκετά όμως ώστε να πατήσουμε πόδι, και παρ’ όλα αυτά να αποκαλούμαστε χριστιανοί και να κοιτάζουμε χωρίς ντροπή τον εαυτό μας στον καθρέφτη;

Claire Keegan

Θα ήθελα να μην ήταν νουβέλα αυτή η ιστορία, αλλά ένα μυθιστόρημα με περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή των κοριτσιών σε αυτά τα μοναστήρια. Ένιωσα πως ξεκίνησε αργά η ροή της αφήγησης και τελείωσε απότομα. Αν και το τέλος δικαιώνει τον αναγνώστη.